Φωτογραφίες και ότι νάναι....

Αγαπάω τη φωτογραφία γιατί νομίζω πως δημιουργεί συναισθήματα-θετικά, άσχημα ή αδιάφορα-σε όποιον την κοιτάει. ΄
Τις καλύτερες απ΄αυτές τις ονομάζω: "σταλμένες" κι είν΄αυτές οι άκαθόριστες και ασταθείς εικόνες που σταθεροποιούν και καθορίζουν τέτοιου είδους συναισθήματα.
Δεν θέλω να περιγράφονται με λόγια. Αν ήθελα να καταγράψω κάτι απ΄το θεατή είναι η διάρκεια του χρόνου που κοιτάει τη φωτογραφία μου και η αίσθηση που μένει, αν μένει....

ΕΝΗΛΙΚΗ ΜΗΤΕΡΑ.

Τετάρτη 26 Ιανουαρίου 2011

ΕΝΗΛΙΚΗ ΜΗΤΕΡΑ.

Ανήλικη μητέρα ανήλικου τέκνου, ενήλικη μητέρα ανήλικου τέκνου, ενήλικη μητέρα ενήλικου τέκνου.....κάθε γυναίκα έχει υπάρξει τουλάχιστον δύο απ' αυτά τα σετ.

Επειδή όμως εκ του αποτελέσματος κρίνεται η προσπάθεια, θα βρεθώ στη δυσάρεστη θέση να κρίνομαι συνεχώς για τις ενέργειες των ενήλικων τέκνων μου.

Από ποιόν θα κρίνομαι;;;

Συνεχώς και αδιαλείπτως από τη συνείδησή μου.

Για όσα άθελα και μη προξένησα.

Μεγάλη ευθύνη που μεγαλώνει μαζί με το παιδί.

Δεν έχω άλλα να σου δώσω ενήλικο παιδί μου.

Από δω και πέρα όμως, μπορείς να μου ζητήσεις ότι θες για να σου δώσω.

Ότι δε μπορείς να καταφέρεις μόνος ή ότι δεν έχεις την εγωιστική διάθεση να μη μου ζητήσεις.

Θα σου φέρομαι πια σαν ίσος προς ίσον.

Όμως κι εσύ θα σταματήσεις να με βλέπεις σαν "μαμά".

Αυτή η λέξη θα αλλάξει χροιά στην εκφορά της απ' το στόμμα σου.

Θα μοιάζει με λέξη-συνήθεια.

Θα εκφράζει την προστασία στη δύσκολη ώρα σου.

Θα παραμείνει κάτι σαν τον τίτλο του στρατηγού που έχει συνταξιοδοτηθεί.

Ή σαν μια λέξη, που θα θυμίζει σε σένα και σε μένα τα δύσκολα χρόνια που μαθαίναμε κι οι δύο: εσύ αυτά που δεν ήξερες κι έγώ αυτά που νόμιζα πως ήξερα.

Αισθάνομαι ενήλικη μητέρα ακριβώς γιατί ενηλικιώθηκα, ωρίμασα μέσα από σένα.

Δεν ξέρεις ακόμα πόσα πολλά πήρα από σένα.

Πόση έκπληξη και δέος ένιωσα στο κάθε απίθανο βήμα σου προς το πιο ανθρωπινότερο!

Το δέσιμο αιώνιο για σένα και για μένα, ξεχωριστέ ενήλικε άνθρωπε.

Ο αόρατος ομφάλιος λώρος υπαρκτός.

Σε κάθε στάδιό σου, προσπαθούσα να θυμηθώ πως ήσουν μικρούλης κι έβλεπα την πρόοδο πάνω σου και μέσα σου.

Σαν όλες τις μανάδες κουκουβαγιόπουλων, σε έβλεπα σαν το όγδοο θαύμα ου κόσμου.

Όμως, αν δεν καταφέρεις να αποτελείς το θαύμα για καμμιά γυναίκα ,(ή για περισσότερες από μία-έστω κι αν είναι κόρη σου...), θα είσαι πάντα το δικό μου θαύμα.

Το εγωιστικό μου ενήλικο θαύμα, ενήλικο παιδί μου!!

Η ενήλικη (πια...) μητέρα σου που δε μπορεί να πει πια..."μαμά"!!!.


1 σχόλια:

Τατιάνα Καρύδη είπε...

Για μένα η Μητρότητα οφείλει να είναι Ενήλικη από την αρχή της αλλιώς είναι ατύχημα για τα παιδιά που συχνά ενηλικιώνονται για να παίξουν ..γονεϊκό ρόλο προς τους γονείς.. Ατύχημα!
Συχνά έχεις εκείνο που έκτισες, Συχνά έχεις γενναιόδωρα και κάτι περισσότερο. Μαθαίνεις σ όλες τις ηλικίες τις μορφές της Αγάπης και της Αιωνιότητας.

Ναί! Δεν μπορεί να πει πια "Μαμά!" αλλά εμπεριέχεται Εκείνη η Μητέρα μέσα στην ύπαρξη πολύ περισσότερο έντονα από τότε που απαντούσε στην προσφώνηση! Μάλιστα και ρωτά και απαντάει μ ενα πιο Ηχηρό τρόπο. Αυτή η Σύνδεση παραμένει παρά την κοσμογονία, αυτή η Λέξη διατρέχει τους κόσμους και ο χρόνος δεν την αποχρωματίζει.
Από την άλλη η προσφώνηση αλλάζει μεν περιεχόμενο ή απόχρωση, αλλά δεν αλλάζει ΤΡΥΦΕΡΟΤΗΤΑ!
Η Τρυφερότητα επίσης, διατρέχει τους Κόσμους!

Δημοσίευση σχολίου

ΠΡΟΒΟΛΕΣ ΣΕΛΙΔΑΣ