Φωτογραφίες και ότι νάναι....

Αγαπάω τη φωτογραφία γιατί νομίζω πως δημιουργεί συναισθήματα-θετικά, άσχημα ή αδιάφορα-σε όποιον την κοιτάει. ΄
Τις καλύτερες απ΄αυτές τις ονομάζω: "σταλμένες" κι είν΄αυτές οι άκαθόριστες και ασταθείς εικόνες που σταθεροποιούν και καθορίζουν τέτοιου είδους συναισθήματα.
Δεν θέλω να περιγράφονται με λόγια. Αν ήθελα να καταγράψω κάτι απ΄το θεατή είναι η διάρκεια του χρόνου που κοιτάει τη φωτογραφία μου και η αίσθηση που μένει, αν μένει....

Σάββατο 2 Μαΐου 2009

4 σχόλια:

Τατιάνα Καρύδη είπε...

Αφοπλιστική!

Αληθινό, όλο αγκάθια, υπέροχο όπως η..ζωή.

dadulo είπε...

Υπάρχουν τα αγκάθια για να γνωρίζεται η αλήθεια και το βάθος των αισθημάτων που βρίσκονται πίσω απ’ αυτά. Τότε μπορείς να καταλάβεις τις μεγάλες αλήθειες. Απαντώ στην Αριάδνη που λόγω ανοίξεως ασχολείται με τα αγκάθια των λουλουδιών, γιατί ξέρει κάλλιστα ότι τα πιο ευώδη άνθη έχουν τα πιο αιχμηρά αγκάθια.

Τατιάνα Καρύδη είπε...

Γιατί πρέπει οπωσδήποτε να μετρήσουμε το βάθος με μονάδα μέτρησης πόνου;
Γιατί πρέπει να πληρώσει κανείς ..διόδια σε ισοτιμία ..κεφαλικού φόρου;
Τα πιό ευώδη αιχμηρά άνθη τα ονομάζουμε γοητευτικά υπέροχα ..αγκάθια!
"Μη μου άπτου!"

P. Kapodistrias είπε...

Ααα, εδώ έχετε παρασυγκέντρωση, πουλάκια μου!!!!

Ευτυχία, έχε όση γίνεται Ευτυχία! Καλώς σε βρίσκω. Μού αρέσει το μαυρόασπρο. Σκεπτόμουν μάλιστα να κάμω έναν τέτοιο ιστότοπο προ μηνός. Κατέληξα όμως στα Συνθέματα Χρωμάτων.

Μου αρέσει πολύ ΚΑΙ ΕΔΩ!!!

Καλά να περνάτε και προσοχή στ' αγκάθια!

Δημοσίευση σχολίου

ΠΡΟΒΟΛΕΣ ΣΕΛΙΔΑΣ