Κυκλοφορούν μυστικά και ψέματα γύρω μας και μέσα μας.
Αληθινά δύσκολο δεν είναι να πεις αλήθεια. H αλήθεια του καθενός είναι το ψέμα του, που το κάνει να μοιάζει αληθινό.
Είναι και κείνο το δάχτυλο που προσπαθώντας να πει το "μη!" στους άλλους, (σαν το δάχτυλο του Καποδίστρια στο άγαλμα πάνω από το ΝΑΟΚ...), και έχοντας ανοδική πορεία, κρύβει την κεντρική όραση από τον κάτοχό του, αφήνοντας την περιφερική όραση (να φανταστεί παρά) να δει την αλήθεια, συμπληρώνοντας τα κενά με τη φαντασία του, για να μη φανεί άσχετος....
Προσωπικά δε μ΄ενοχλεί το μυστικό. Το σέβομαι. Ούτε και το ψέμα μ΄ενοχλεί γιατί σέβομαι τον ψεύτη.
Αυτό που πραγματικά με προκαλεί είναι η γραμματική του. Ακρωτηρίασαν το ένα μι από το ψέμα!
Κουράστηκα να μάθω τις λέξεις με τις δασείες και τις περισπωμένες και ζω σ΄έναν κόσμο που μου είναι πραγματικά άχρηστα! Μόχθησα για να κατέχω τους γραμματικούς κανόνες και τις εξαιρέσεις τους σε δημοτικό, γυμνάσιο και λύκειο.
Τα διπλά σύμφωνα όμως, έκαναν το ποτήρι της αγανάκτησης να ξεχειλίσει...
Γιατί παρακαλώ να κοπεί το μι από το ψέμα;
Γιατί να μικρύνει το ψέμα:
Χάνει την έννοιά του, το ρόλο του μέσα στη λέξη.
Το μι από μόνο του μπορεί να είναι γράμμα, νότα, απαγόρευση, υπαγόρευση ή υποννοούμενο. Τόσο σημαντικό!
Εκεί που λέγαμε: ψέμμα και γέμιζε το στόμα, (συγνώμη το στόμμα) με μμμμ, τώρα ξεπετάμε στα γρήγορα τη λέξη.
Και το ψέμα επίσης. Δεν υπάρχει ούτε μία πιθανότητα να κολλήσει στο στόμα και τελευταία στιγμή να μην ειπωθεί. Εύκολα σχεδιάζεται σαν κάτι φυσικό…
Έχει χαθεί στην εποχή μας το καλό ψέμα. Υποβαθμίστηκε-λυπάμαι που το λέω- η ποιότητά του.
Το κυριότερο: χάνει την αίγλη του!
Κι όλοι αυτοί που αγωνιούν-αγωνιούμε να το στηρίξουμε;
Να νοιώσουμε κάπως σπουδαίοι...να κρυφτούμε πίσω του;
Δακτυλοδεικτούμενοι από το άγαλμα μη σου πω και του Κολοκοτρώνη στην Αθήνα αφού έχει χάσει πια την ανοδική του πορεία-λυπάμαι απίστευτα!
Το πολύ-πολύ να βγάλει τυχαία κανένα μάτι.
Τι μπορεί να προκύψει λοιπόν από το μι που λάμπει με την απουσία του.
Το αόρατο μι που όλοι όσοι γεννηθήκαμε πριν το 70 έχουμε καταγράψει στα γονίδιά μας.
Δεν είμαι προγονολάτρης, όμως το μι λείπει επιδεικτικά από τις λέξεις.
Όπως και η απλή αλήθεια από τη ζωή μας.
Η αλήθεια μας δυσκολεύει γιατί είναι εξαιρετικά απλή, ενώ το ψέμα πολύπλοκο, ενδιαφέρον και κυρίως: εξιτάρει. Αυτόν που το λέει και το ενδεχόμενο της ανταπόκρισής του από τον ακροατή.
Γιατί η αλήθεια του καθενός είναι ουτοπική.
Όμως αυτός που λέει το ψέμα, πράγματι το εννοεί και το υποστηρίζει.
Περισσότερο ένθερμα από αυτόν που χλιαρά λέει αλήθεια.
Στηρίζει την υπόληψή του, το προφίλ που έχει δημιουργήσει.
Τη ζωή του ολόκληρη.
Και ποιά είμ΄εγώ που θα ζητήσω την αληθινή στιγμή;
Πας εις είναι απασχολημένος τόσο με τον εαυτό του που δε βλέπει τον δακτυλοδεικτούμενο.
Περιφερικά βλέπει, έχει ήδη χάσει την κεντρική όρασή του.
Δε θέλω να παριστάνω το άγαλμα στη βροχή με το δάχτυλο ανυψωμένο ή οριζόντιο. Ούτε και στη λιακάδα. Φοβάμαι τις δεκαοχτούρες. Λαμόγια του ουρανού. Προστατευόμενο είδος τα άσχημα πιτσούνια. Προστατευόμενα λαμόγια.
Θέλω να ζήσω την αληθινή στιγμή, το πραγματικό συναίσθημα, ακόμα και μέσα στο ψέμα.
Μπορεί εκεί μέσα η αλήθεια να είναι πραγματική, μην έχοντας ταμπέλα να της βάλω.
Προτιμώ να ανθίσω κι ας μην είναι σε ιδανικές συνθήκες θερμοκρασίας και πιέσεως.
Ας είναι μεγαλύτερη η πίεση κι ας εξαϋλωθώ, ας είναι μικρότερη για να ποτίσω το χώμα!
Είναι κι αυτή μια κάποια υπέρβαση... ή μάλλον Η υπέρβαση!
Αφήστε το μι ήσυχο στη λέξη.
Όπως τίποτα δεν είναι ατόφιο στη ζωή, έτσι μπορεί μέσα στο ψέμα να υπάρχει η δική μου αλήθεια, η δική μου πίστη κι ας μην τη βλέπει ή μη μόνο η δεκαοχτούρα τ΄ουρανού.
Κι όπως ο μαγνήτης τραβάει το αντίθετα φορτισμένο στοιχείο, έτσι κι εγώ θα πάω κοντά στο ψέμα για να βρω αυτό που μου λείπει, ή, αν σας έχω ξεγελάσει όλους, το δικό μου ψέμα που έκανα να μοιάζει πραγματικό στα μάτια σας!
Δε θέλω να κοροϊδέψω κανέναν, τον εαυτό μου ψάχνω μέσα από τους καθρέφτες κι αν βρω κάτι που σας παράπεσε θα σας το δώσω όμορφα, πολύ όμορφα...θα κάνω το μι που περισσεύει.... την τρίτη νότα!!!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου